Over bussen en vrije handel
Door: paul
Blijf op de hoogte en volg Paul & Nel
04 Januari 2015 | Peru, Lima
Langs de kust in Lima is het lekker rustig fietsen; in de rest van de stad, richting centrum, is dat heel wat anders. Different bisquit, zou Van Gaal zeggen. Het wordt gaandeweg gierend druk, en het verkeer gebruikt er letterlijk elke vierkante centimeter asfalt. En ín dat gewoel geldt het recht van de sterkste en brutaalste, dus op een fiets is het wel oppassen geblazen. Met name de bussen duwen je genadeloos van de weg af. Deze stad is toch al immens groot, dus beter ga je met de taxi ( die zijn niet duur, maar hebben geen meter, dus de ritprijs vooraf af te spreken om niet in de prijzen te vallen ), of, en dat vinden wij veel leuker, met diezelfde bus. Je rijdt natuurlijk heel veel óm met zo'n bus, maar je ziet, voelt en ruikt niet alleen je medepassagiers, maar ook het leven in de stad.
Het busvervoer in Lima is grotendeels in handen van vele particuliere bedrijfjes, die elk een vaste route rijden. Hoe die routes precies lopen is nergens te vinden, behalve dan op de zijkant van de veelal kleine busjes. Daarop staan de belangrijkste straten waar hij doorheen rijdt. Dat vereist dus enige stratenkennis, en dan nog blijft het oppassen: zo is mijnheer Grau bijvoorbeeld een belangrijke Peruaanse held, en heeft elke zichzelf respecterende wijk wel een straat naar hem genoemd! Gelukkig reist er in elke bus ook een soort conducteur mee, die in de bus afrekent (kost geen drol), en bij elke halte buiten de bestemmingen rondschreeuwt. Volstrekt onverstaanbaar, voor ons, maar je kan hem of haar vragen of de bus toevallig in de buurt van jouw bestemming komt. En dàn maar hopen dat je er tijdig wordt uitgegooid!
In zo'n bus wordt je vaak ook vermaakt door zangers, of door mensen die wat willen verkopen. Veelal iemand die een heel verhaal houdt over akelige aandoeningen die een mens kunnen treffen, maar uitblijven als het wondermiddeltje voor een spotprijsje wordt aangekocht. En het wórdt verkocht, hoor. Het mooiste wat wij tot nu hebben meegemaakt is de man die met een hele grote witte envelop de bus instapt, daar een aantal röntgenfoto's uithaalt, en aan de hand daarvan laat zien hoe vreselijk hij er aan toe is. De korte tijd die hem nog restte kon natuurlijk alleen iets draaglijker worden door onze aankoop van een zakje snoepjes!
En zo zijn er in deze stad talloze ZZP-ers druk doende een paar centen te verdienen. Bedelen heeft hier alleen zin als je tenminste twee ledematen mist, wil je wat vangen; je moet het echt verdienen. En zo zijn er snoepjesverkopers (vaak aandoenlijke kinderen), (schaaf-)ijsverkopers, plantenverkopers, scharenslieps, bezemverkopers, sapvrouwtjes, zware dingendragers, en héél veel bewakers. (arbeid is goedkoop, en dus wordt hier van alles en nog wat door een mannetje bewaakt). Om op de bus terug te komen: er zijn ook mannetjes die bijhouden hoe laat de bussen op een bepaalde route langskomen; de tijden roepen ze naar de chauffeurs , opdat die weten of zij nòg sneller moet doorjakkeren om de afstand tot de voorganger niet te groot te laten worden. Als dank krijgt zo'n tijdenmannetje dan een solletje toegestopt.
Inmiddels zitten ook hier de feestdagen er weer op. Kerstmis is hier eigenlijk niet meer dan Kerstavond: die wordt tot in de late uurtjes gevierd, met eten, kadootjes en heel veel vuurwerk om twaalf uur. Eerste Kerstdag is dan niet meer dan uitslaapdag, en de tweede is er niet. Voordat wij Kerstavond bij Marks aanstaande schoonouders gingen vieren, maakten wij met Mark en de broer van Carla nog 40 maaltijden klaar, die we aan zielepoten op straat - vaak moeders met kinderen, uit de hooglanden - hebben uitgedeeld. Vanuit de luxe auto. Dankbare mensen, maar schrijnend om te zien hoe een man met een kind op zijn arm van ver aan komt rennen om een kippepoot en een hap rijst te bemachtigen!
Veel vuurwerk ook hier met oudjaar, prachtig te zien vanaf ons balkon. En tussen alle vuurpijlen en zevenklappers door zien we ook de vuilniswagen rijden. Die rijdt elke nacht, en dús ook nu!
Ik wens al mijn lezers - en dat zijn er best wat, gelet op de ruim 75.000 bezoeken op deze site - een succesvol, gezellig en vooral gezond 2015. Hasta la proxima vez!
Het busvervoer in Lima is grotendeels in handen van vele particuliere bedrijfjes, die elk een vaste route rijden. Hoe die routes precies lopen is nergens te vinden, behalve dan op de zijkant van de veelal kleine busjes. Daarop staan de belangrijkste straten waar hij doorheen rijdt. Dat vereist dus enige stratenkennis, en dan nog blijft het oppassen: zo is mijnheer Grau bijvoorbeeld een belangrijke Peruaanse held, en heeft elke zichzelf respecterende wijk wel een straat naar hem genoemd! Gelukkig reist er in elke bus ook een soort conducteur mee, die in de bus afrekent (kost geen drol), en bij elke halte buiten de bestemmingen rondschreeuwt. Volstrekt onverstaanbaar, voor ons, maar je kan hem of haar vragen of de bus toevallig in de buurt van jouw bestemming komt. En dàn maar hopen dat je er tijdig wordt uitgegooid!
In zo'n bus wordt je vaak ook vermaakt door zangers, of door mensen die wat willen verkopen. Veelal iemand die een heel verhaal houdt over akelige aandoeningen die een mens kunnen treffen, maar uitblijven als het wondermiddeltje voor een spotprijsje wordt aangekocht. En het wórdt verkocht, hoor. Het mooiste wat wij tot nu hebben meegemaakt is de man die met een hele grote witte envelop de bus instapt, daar een aantal röntgenfoto's uithaalt, en aan de hand daarvan laat zien hoe vreselijk hij er aan toe is. De korte tijd die hem nog restte kon natuurlijk alleen iets draaglijker worden door onze aankoop van een zakje snoepjes!
En zo zijn er in deze stad talloze ZZP-ers druk doende een paar centen te verdienen. Bedelen heeft hier alleen zin als je tenminste twee ledematen mist, wil je wat vangen; je moet het echt verdienen. En zo zijn er snoepjesverkopers (vaak aandoenlijke kinderen), (schaaf-)ijsverkopers, plantenverkopers, scharenslieps, bezemverkopers, sapvrouwtjes, zware dingendragers, en héél veel bewakers. (arbeid is goedkoop, en dus wordt hier van alles en nog wat door een mannetje bewaakt). Om op de bus terug te komen: er zijn ook mannetjes die bijhouden hoe laat de bussen op een bepaalde route langskomen; de tijden roepen ze naar de chauffeurs , opdat die weten of zij nòg sneller moet doorjakkeren om de afstand tot de voorganger niet te groot te laten worden. Als dank krijgt zo'n tijdenmannetje dan een solletje toegestopt.
Inmiddels zitten ook hier de feestdagen er weer op. Kerstmis is hier eigenlijk niet meer dan Kerstavond: die wordt tot in de late uurtjes gevierd, met eten, kadootjes en heel veel vuurwerk om twaalf uur. Eerste Kerstdag is dan niet meer dan uitslaapdag, en de tweede is er niet. Voordat wij Kerstavond bij Marks aanstaande schoonouders gingen vieren, maakten wij met Mark en de broer van Carla nog 40 maaltijden klaar, die we aan zielepoten op straat - vaak moeders met kinderen, uit de hooglanden - hebben uitgedeeld. Vanuit de luxe auto. Dankbare mensen, maar schrijnend om te zien hoe een man met een kind op zijn arm van ver aan komt rennen om een kippepoot en een hap rijst te bemachtigen!
Veel vuurwerk ook hier met oudjaar, prachtig te zien vanaf ons balkon. En tussen alle vuurpijlen en zevenklappers door zien we ook de vuilniswagen rijden. Die rijdt elke nacht, en dús ook nu!
Ik wens al mijn lezers - en dat zijn er best wat, gelet op de ruim 75.000 bezoeken op deze site - een succesvol, gezellig en vooral gezond 2015. Hasta la proxima vez!
-
05 Januari 2015 - 06:32
Illo:
Moeder Theresia Nel heeft weer gekookt met kerst, mooi en dankbaar werk!
Liefs -
05 Januari 2015 - 07:09
Mieke Roeters Van Den Berg:
Wat was dit weer een leuk verslag! Je komt van ene in de andere verbazing met die bus! Een compleet avontuur! Voor jullie en de verdere familie daar ook het allerbeste voor 2015. Maak er iets moois van.
-
05 Januari 2015 - 11:44
Willy:
Allereerst nogmaals de beste wensen voor 2015! Wat schreef je weer een leuk verhaal Paul met allemaal prachtige foto's van Nel !!
Erg mooie mensenfoto's, ontzettend leuk dat wij dat hier door jullie allemaal mogen meemaken. Wij waren een weekje in Normandië met oud en nieuw en als je dan in Deauville of Trouville loopt waan je je in vervlogen tijden tussen al die bure bontjassen etc. Het uiterste van wat jullie nu meemaken en dat maakt het nu net weer zo mooi.
Vandaag de kerstspullen opruimen en dan gaat het 'gewone' leven weer even beginnen. Hopelijk komt er nog wat kou en sneeuw .............
Lieve groet van ons. -
05 Januari 2015 - 14:47
Anneke En Ad:
Ook voor jullie al het goede gewenst.
Paul wat is het weer een mooi verslag, met vreugde gelezen en genoten.
Het busje komt zo !
-
05 Januari 2015 - 18:39
Arno Fennis:
Hallo Nel en Paul,
Allereerst ook voor jullie de beste wensen voor het Nieuwe Jaar.
Het was weer een leuk verslag en boeiend om te lezen.Ja jullie. Maken wel het een en ander mee in een totaal andere wereld.Maar het lijkt ons wel leuk om dit allemaal mee te maken.
Groetjes van Rina en Arno.
-
06 Januari 2015 - 13:52
Corry:
Hoi Nel en Paul!
De beste wensen voor het nieuwe jaar! Wat een leuk verslag weer en mooie foto's! Nel zo te zien ben je weer lekker in je element met het " zorgen voor het eten" ! Reken maar dat die mensen er van gesmuld hebben... Geniet maar lekker!
Lieve groetjes -
09 Januari 2015 - 09:48
Simone Breijnaerts:
Wat een geweldig leuk verhaal weer! En heel goed van jullie om maaltijden uit te delen, echt fantastisch.
Ook voor jullie de beste wensen. Geniet er nog van.
X Simone -
09 Januari 2015 - 11:06
Dick Lageweg:
Lieve Nel en Paul,
Wat een leuke verslagen! Slecht voor mijn bloeddruk, ik word er onrustig van.
Ze brengen ook veel herinneringen terug van mijn reis door Peru in 1978 daaromtrent.
Jullie tripje naar Oxapampa / Huancayo bracht mij terug naar een van de meest spectaculaire treinreizen die ik ooit heb gemaakt nl van Lima naar Huancayo. De door jullie genoemde goederentrein vervoerde toen ook nog passagiers. El zigzag de Chicka of iets met diabolo was het meest spectaculaire gedeelte, waar de trein zigzaggend drie keer over een dal reed.
Ja, ze kwamen op het hoogste punt met ballonnen zuurstof rond, vooral voor kinderen en ouderen. Ze konden mij toen nog voorbijlopen.........Wel een beetje slaperig maar verder geen last.
Mooie herinneringen dus. Ga zo door, want ik vind het erg leuk om te lezen. Ik zal mij fotoboek weer eens voor de dag halen.
Misschien volgend jaar toch ook weer eens Colombia, Ecuador en Peru (revisited).
Liefs en groet,
Dick -
12 Januari 2015 - 21:31
Leo En Annet:
Heerlijk verhaal, dank je wel dat je dit met ons wilt delen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
