Op herhaling

Wij wilden mijn zus Elly nog wat meer laten zien van Peru, en reisden daarom met zijn drieën zuidwaarts. Deze trip hadden wij twee jaar geleden ook al gemaakt, maar ook een tweede keer is hij de moeite alleszins waard!

Eerst een paar uur met de bus over de Panamericana naar de stad Ica: rechts de oceaan, met langs de kust de vakantiehuisjes van de Limanezen, en links van de weg eindeloos bergachtig, kurkdroog, kaal niets. Maar met een zonnetje erop wordt ook niets iets moois. De stad Ica heeft echt niets, maar even daarbuiten kom je terecht in een wonderschoon landschap: een zandwoestijn met hoge zandduinen, met daarin een heuse oase: Huancachina. Alleen een karavaan met kamelen ontbreekt hier nog!
In deze oase brachten we de nacht door in een Spartaans hotelletje - dat past er wel een beetje bij - om de volgende dag terug te keren naar de kust: op een half uurtje varen bevinden zich de Ballestos-eilanden, een eilandengroep die wordt bevolkt door tienduizenden vogels, van pelikanen tot pinguins, en van alles daartussenin. Deze gevederde vrienden poepen met z'n allen de eilanden helemaal vol; eens in de zeven jaar schept men de dikke laag kak ervanaf, en deze oogst wordt weer als mest verkocht. De lokale bevolking wordt er rijk van, stinkend rijk, zeg maar.
Behalve vogels tref je hier op de rotsstranden ook een grote hoeveelheid zeehonden en zeeleeuwen aan; die krijgen hier hun jongen, en laat dat nu net gebeurd zijn! We waren hier op kraamvisite! Overigens niet als eerste, maar daarover straks meer.

Met de nachtbus ( met slaapstoelen, je slaapt er prima in ) reden we vervolgens naar de stad Arequipa. De tweede stad van Peru, mooi, van oudsher rijk en vol met koloniale architectuur. Gezellig ook, met ons hotel aan het prachtige centrale plein. Waar we op zondagochtend, tijdens het ontbijt buiten op het grote balkon, konden genieten van een parade. Daar zijn ze hier goed in, hoor, in parades, met soldaten en leden van plaatselijke organisaties, in marstempo langs een tribune vol Hekkings, begeleid door een schetterende fanfare.
Arequipa was ons uitgangspunt voor de Colca-tour: een tweedaagse reis naar de diepe canyon van de Colca rivier, sinds de laatste meting zelfs dieper dan de Grand Canyon in Amerika. Behalve adembenemende vergezichten heeft de Colca Canyon nog iets te bieden: hier vliegen de condors, enorme vogels, die op thermiek door de canyon zweven. Bijzondere vogels: ze worden ouder dan 50 jaar, en zijn hun leven lang monogaam; als één van de twee dood gaat, gaat de wederhelft ook binnen 3 weken!
Het zijn gieren, en voeden zich dus met kadavers, maar eens per jaar bedenken ze zich ineens dat er wel eens zeehondjes geboren zouden kunnen zijn, en vliegen dan honderden kilometers naar de Ballestos eilanden om daar de placenta's te gaan eten!!
En wij bedenken ons dan ineens dat Elly helaas weer naar huis moet, en wij vliegen weer terug naar Lima. Het was ook de tweede keer een fascinerend reisje !!

Hasta proxima.