Van vis tot ergernis
Door: paul
Blijf op de hoogte en volg Paul & Nel
18 Februari 2015 | Peru, Lima
Afgelopen zondag stonden we om 6 uur op, namen om half zeven een taxi en waren om 7 uur op de centrale vismarkt van Lima.
Een enorme hal, afgeladen met mensen, maar vooral met vissen en schaaldieren. Veel vréémde vis ook, voor óns dan. Je kijkt er je ogen uit, in dit spektakel. En natuurlijk sloegen we ook behoorlijk in, want de vis wordt híer níet duur betaald. De rest van de dag moest er gewerkt worden in de keuken ( door Nel en Mark ) en natuurlijk aan de eettafel, waar achtereenvolgens het volgende werd verorberd ( zie de nummers bij de plaatjes) :
1) Ceviche de conchas blancas ( ceviche van diertjes uit flinke witte schelpen )
2) Langostinos al ajo ( langoustines met knoflook )
3) Tiradito de pescado ( ceviche met saus van mayonaise, gele pepers en Pisco )
4) Conchas a la Parmesana ( Jacobsschelpen met gegratineerde Parmazaanse kaas )
5) Salteado de conchas ( scheermessen met limoen, knoflook, koreander, geflambeerd met Pisco )
6) Lenguado con asparagos ( tong met asperges )
....en dan verdween er ook nog een flinke jongen (familie van de haai) in de vriezer! Het leven is niet slecht hier! Ik kom ook maar weinig ergernis tegen, als ik mijn stukjes terug lees. Maar ze zijn er natuurlijk best, de ergernissen. Daar gaat ie dan, de top vijf van deze reis:
Nummer vijf:
De gemiddelde Peruaan heeft alle tijd van de wereld, 't "akkertje" is hier uitgevonden! Hij komt dan ook overal een half uur te laat, en morgen is er weer een dag. Maar hij wordt een compleet ander mens, zodra hij in een auto zit. Dan krijgt hij plots onbehoorlijk veel haast. En houdt hij de rechterhand steeds vlak boven de claxon, om deze meteen te laten zakken zodra het verkeer tot stilstand komt. Niet dat dit ook maar iets helpt, want diezelfde gemiddelde Peruaan parkeert zijn auto rustig op de rijbaan om moeders uit te laden, iets te eten te kopen of een praatje te maken, en trekt zich niets aan van toeterende achtervolgers. Gevolg: de hele dag onnodige pestherrie, zinloos claxonaal geweld !
Nummer vier:
In een winkel wachten wij netjes op onze beurt. Dat lijkt ons ook een alleszins redelijk principe. Zo niet in dit land: hier geldt het principe: dring altijd voor, en roep je bestelling al over de schouder van degene die op dat moment geholpen wordt. En wij maar netjes op onze beurt staan wachten.
Nummer drie:
De enorme hoeveelheid plastic tasjes, bakjes, flesjes, papiertjes en andere zooi die hier dagelijks door jong en oud op straat wordt gedonderd.
Nummer twee:
Peruanen spreken Spaans, en daar blijft het meestal bij. Wij communiceren dus in, ongetwijfeld gebrekkig , Spaans. Van de andere kant komt daarbij geen enkele hulp: een vriendelijk verzoek om iets langzamer te spreken leidt slechts tot geratel met een nog hoger volume, een verkeerd uitgesproken produktnaam leidt tot wazige blikken en de mededeling dat ze dàt niet hebben. Terwijl ze er vóór staan! De winkelmeisjes hier lijken overigens ook allemaal van dezelfde vakopleiding te komen, waar de hoofdvakken zijn: glazig kijken, nagels bestuderen, sloffen, en hangen over een toonbank. En zijn allemaal met vlag en wimpel geslaagd!
Nummer één:
Wat is het heerlijk om het bruisende leven in deze warme stad te bezien met een koud biertje vanaf een gezellig, beluifeld terrasje!
MAAR DIE ZIJN ER HELEMAAL NIET, TERRASJES !! Dat kan toch niet. Een stad zonder terrasjes! President Humala, red dit volk, grijp hoogstpersoonlijk in, en word onsterfelijk.
Een enorme hal, afgeladen met mensen, maar vooral met vissen en schaaldieren. Veel vréémde vis ook, voor óns dan. Je kijkt er je ogen uit, in dit spektakel. En natuurlijk sloegen we ook behoorlijk in, want de vis wordt híer níet duur betaald. De rest van de dag moest er gewerkt worden in de keuken ( door Nel en Mark ) en natuurlijk aan de eettafel, waar achtereenvolgens het volgende werd verorberd ( zie de nummers bij de plaatjes) :
1) Ceviche de conchas blancas ( ceviche van diertjes uit flinke witte schelpen )
2) Langostinos al ajo ( langoustines met knoflook )
3) Tiradito de pescado ( ceviche met saus van mayonaise, gele pepers en Pisco )
4) Conchas a la Parmesana ( Jacobsschelpen met gegratineerde Parmazaanse kaas )
5) Salteado de conchas ( scheermessen met limoen, knoflook, koreander, geflambeerd met Pisco )
6) Lenguado con asparagos ( tong met asperges )
....en dan verdween er ook nog een flinke jongen (familie van de haai) in de vriezer! Het leven is niet slecht hier! Ik kom ook maar weinig ergernis tegen, als ik mijn stukjes terug lees. Maar ze zijn er natuurlijk best, de ergernissen. Daar gaat ie dan, de top vijf van deze reis:
Nummer vijf:
De gemiddelde Peruaan heeft alle tijd van de wereld, 't "akkertje" is hier uitgevonden! Hij komt dan ook overal een half uur te laat, en morgen is er weer een dag. Maar hij wordt een compleet ander mens, zodra hij in een auto zit. Dan krijgt hij plots onbehoorlijk veel haast. En houdt hij de rechterhand steeds vlak boven de claxon, om deze meteen te laten zakken zodra het verkeer tot stilstand komt. Niet dat dit ook maar iets helpt, want diezelfde gemiddelde Peruaan parkeert zijn auto rustig op de rijbaan om moeders uit te laden, iets te eten te kopen of een praatje te maken, en trekt zich niets aan van toeterende achtervolgers. Gevolg: de hele dag onnodige pestherrie, zinloos claxonaal geweld !
Nummer vier:
In een winkel wachten wij netjes op onze beurt. Dat lijkt ons ook een alleszins redelijk principe. Zo niet in dit land: hier geldt het principe: dring altijd voor, en roep je bestelling al over de schouder van degene die op dat moment geholpen wordt. En wij maar netjes op onze beurt staan wachten.
Nummer drie:
De enorme hoeveelheid plastic tasjes, bakjes, flesjes, papiertjes en andere zooi die hier dagelijks door jong en oud op straat wordt gedonderd.
Nummer twee:
Peruanen spreken Spaans, en daar blijft het meestal bij. Wij communiceren dus in, ongetwijfeld gebrekkig , Spaans. Van de andere kant komt daarbij geen enkele hulp: een vriendelijk verzoek om iets langzamer te spreken leidt slechts tot geratel met een nog hoger volume, een verkeerd uitgesproken produktnaam leidt tot wazige blikken en de mededeling dat ze dàt niet hebben. Terwijl ze er vóór staan! De winkelmeisjes hier lijken overigens ook allemaal van dezelfde vakopleiding te komen, waar de hoofdvakken zijn: glazig kijken, nagels bestuderen, sloffen, en hangen over een toonbank. En zijn allemaal met vlag en wimpel geslaagd!
Nummer één:
Wat is het heerlijk om het bruisende leven in deze warme stad te bezien met een koud biertje vanaf een gezellig, beluifeld terrasje!
MAAR DIE ZIJN ER HELEMAAL NIET, TERRASJES !! Dat kan toch niet. Een stad zonder terrasjes! President Humala, red dit volk, grijp hoogstpersoonlijk in, en word onsterfelijk.
-
18 Februari 2015 - 07:42
Mieke:
Ja Nel en Paul, geen terrasjes kan echt niet. Daar hebben jullie juist altijd zo'n zin in!
Maar we nemen aan dat de vis lekker was en wensen jullie nog veel ander plezier in Lima/Peru. Knuffel van ons uit een mistig/koud(-3) Nederland. -
18 Februari 2015 - 09:56
Willy:
Wat een verschrikkelijke ramp....... een lekker warm land waar geen terrasjes zijn. Maar heeft jullie zoon geen restaurant??? (die vis zag er erg goed uit trouwens) en is daar geen stoepje voor???? Ligt hier juist jullie kans om onsterfelijk te worden ???
Het doet me ook stiekem wel een beetje goed dat er in Lima tenminste ook negatieve dingen zijn; dat brengt alles weer tot normale proporties en beseffen we weer dat we het in Nederland nog niet zo gek hebben.
Hier schijnt een verrukkelijk zonnetje op dit moment en weet je wat wij gaan doen straks:
op een lekker verwarmd TERRASJE van de zon genieten, vervolgens een heerlijke cappuccino bestellen en vooral GENIETEN van alles en iedereen die langs komt !
Lieve groet van ons !
-
18 Februari 2015 - 10:05
Illo:
Te lekker allemaal en broodje graaivlees?liefs -
20 Februari 2015 - 19:07
Leo En Annet:
Het klinkt allemaal erg rot voor jullie! Net zo rot als wij het hebben in Dubai: geen glaasje alcohol te koop! Maar wel heerlijk weer al was de lucht vandaag erg mistig vanwege een zandstorm. Heeft echter ook weer zijn charme!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
