Cartagena
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul & Nel
27 Januari 2018 | Colombia, Medellín
Een uurtje vliegen, en we zijn in Cartagena, aan de Caribische kust, én in een andere wereld! Veel zwarte mensen, een graad of dertig mét een windje, en er klinkt overal cumbia, de Colombiaanse variant van Zuid-Amerikaanse muziek.
Cartagena is ooit in 1533 gesticht door de Spanjaarden, die de stad na talloze aanvallen ommuurden en er een gigantisch fort bouwden, het grootste dat ze ooit hebben neergezet. Een stevig fort ook: in 1741 vielen de Engelsen aan met 196 schepen en 35.000 man, maar de verdediging met 6000 soldaten hield stand! De held die de verdediging leidde was admiraal Blas de Lezo, eigenlijk maar een halve admiraal, want in zijn glanzende carrière vol veldslagen verloor hij z’n linkerbeen, een oog en de controle over z’n rechterarm.
De ommuurde stad is werkelijk een plaatje: nauwe straatjes en pleintjes vol met prachtige koloniale gebouwen. Overigens geen kleine stad, Cartagena. Op een schiereiland staat een woud van witte woontorens. Zo’n mooie stad trekt uiteraard wel veel toeristen. De ligging aan zee zorgt ook nog eens voor scheepsladingen Amerikaanse en Duitse cruisers, die het allemaal het summum schijnen te vinden om de stad vanuit een paardenkoets te bekijken.
Al die toeristen zorgen er wel voor dat je de hele dag “no, gracias” moet zeggen tegen de talloze aanbieders van hoedjes, sieraden, sambaballen, schilderijtjes, sokken, en ik weet niet wat voor andere prullaria. Én alle soorten raar eten, natuurlijk.
Over raar eten gesproken: wíj aten hier een Indonesische rijsttafel! Klaargemaakt door een Nederlander, die hier is neergestreken. Hij had het geleerd van zijn Indonesische moeder, en dat proefde je !
Inmiddels zijn wij naar Medellin gevlogen; volgende keer meer.
Cartagena is ooit in 1533 gesticht door de Spanjaarden, die de stad na talloze aanvallen ommuurden en er een gigantisch fort bouwden, het grootste dat ze ooit hebben neergezet. Een stevig fort ook: in 1741 vielen de Engelsen aan met 196 schepen en 35.000 man, maar de verdediging met 6000 soldaten hield stand! De held die de verdediging leidde was admiraal Blas de Lezo, eigenlijk maar een halve admiraal, want in zijn glanzende carrière vol veldslagen verloor hij z’n linkerbeen, een oog en de controle over z’n rechterarm.
De ommuurde stad is werkelijk een plaatje: nauwe straatjes en pleintjes vol met prachtige koloniale gebouwen. Overigens geen kleine stad, Cartagena. Op een schiereiland staat een woud van witte woontorens. Zo’n mooie stad trekt uiteraard wel veel toeristen. De ligging aan zee zorgt ook nog eens voor scheepsladingen Amerikaanse en Duitse cruisers, die het allemaal het summum schijnen te vinden om de stad vanuit een paardenkoets te bekijken.
Al die toeristen zorgen er wel voor dat je de hele dag “no, gracias” moet zeggen tegen de talloze aanbieders van hoedjes, sieraden, sambaballen, schilderijtjes, sokken, en ik weet niet wat voor andere prullaria. Én alle soorten raar eten, natuurlijk.
Over raar eten gesproken: wíj aten hier een Indonesische rijsttafel! Klaargemaakt door een Nederlander, die hier is neergestreken. Hij had het geleerd van zijn Indonesische moeder, en dat proefde je !
Inmiddels zijn wij naar Medellin gevlogen; volgende keer meer.
-
28 Januari 2018 - 00:09
Illo:
Dus niet naar de paus hoeven zwaaien. Hier sinds een paar uur rust in de tent, week met weinig slaap, maar wel veel plezier gehad. Tot woensdag vrij dan weer twee dagen. Grappig om daar rijsttafel te eten. Is per slot van rekening zondag, dus snacken of chinees/Indonesisch. Liefs -
29 Januari 2018 - 21:38
Leo En Annet:
Wat een leuke sfeerfoto's met al die mooie koloniale gebouwen. Ons doet het erg aan Havanna (Cuba) en Mexico denken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
