gemengde gevoelens
Door: paul
Blijf op de hoogte en volg Paul & Nel
09 Mei 2012 | Oostenrijk, Engelhartszell
Omdat WIFI ineens wegviel, ontbrak bij het vorige verslag de foto van mijn Sissy op de trapleuning van Schonbrun. Tot veler teleurstelling, bleek uit de reacties; dus bij dit verslag alsnog.*
In 1975 waren wij ook in Wenen; in onze herinnering een grote, rustige stad, met grote bouwwerken in alle mogelijke bouwstijlen. Met de rust is het nu wel volledig gedaan: wat is het er ontzettend druk, en wat een verkeer! Men heeft er overigens wel uitstekend werk voor de fietser gedaan: zo fietsten wij vanaf de camping over 12 km fietspad tot in hartje Wenen! Nu nog wat auto's de stad uit !
Wij beleefden een heerlijke bevrijdingsdag: wij reden vanuit Wenen onder een blauwe hemel langs de mooie bruine Donau. Die zal lang geleden ook best blauw geweest zijn, maar nu is hij een beetje bruin. Toch ook mooi hoor, bruin.
Wij verbleven de rest van de dag in het plaatsje Grein*, en ook hier bevrijdende gebeurtenissen: waar een allesbehalve mooi bruidje door de plaatselijke kapel toch nog het huwelijk werd ingeblazen*, waar het eerste elftal van TSV Grein op het veld naast de camping de kampioenswedstrijd won (het bleef nog lang onrustig in Grein), en waar we op de televisie de bevrijdingstoespraak van de Duitse president hoorden - in het kader van ons milder denken over Duitsers.
De volgende dag fietsten wij een stuk van de Donau Radweg -een heerlijk fietspad langs de rivier- tot aan het romantische plaatsje Mauthausen.*
Even daarbuiten leidt deze mooie weg naar een voormalige hel op aarde: het concentratiekamp met die naam. Het kamp is nog grotendeels zoals het was: de barakken, de gaskamers, de ovens****. Binnen ook foto's en verhalen over hoe het hier toeging. Bijna 100.000 mensen werden er vermoord of krepeerden onder afschuwelijke omstandigheden in de steengroeve. Het blijft toch fascineren, die kampen: niet alleen door de onvoorstelbare omvang van de gruweldaden, maar ook door het feit dat er steeds voldoende Breivikken gevonden werden die bereid waren om ze te plegen! Je ziet ze lachend op de foto bij een bezoekje van Himmler aan het kamp. En daarna weer: An die Arbeit! En alles zonder veel weerstand van de bevolking, want die wisten natuurlijk nergens van!
Het milder denken wordt na zo'n bezoek toch ineens weer een stuk lastiger!
In 1975 waren wij ook in Wenen; in onze herinnering een grote, rustige stad, met grote bouwwerken in alle mogelijke bouwstijlen. Met de rust is het nu wel volledig gedaan: wat is het er ontzettend druk, en wat een verkeer! Men heeft er overigens wel uitstekend werk voor de fietser gedaan: zo fietsten wij vanaf de camping over 12 km fietspad tot in hartje Wenen! Nu nog wat auto's de stad uit !
Wij beleefden een heerlijke bevrijdingsdag: wij reden vanuit Wenen onder een blauwe hemel langs de mooie bruine Donau. Die zal lang geleden ook best blauw geweest zijn, maar nu is hij een beetje bruin. Toch ook mooi hoor, bruin.
Wij verbleven de rest van de dag in het plaatsje Grein*, en ook hier bevrijdende gebeurtenissen: waar een allesbehalve mooi bruidje door de plaatselijke kapel toch nog het huwelijk werd ingeblazen*, waar het eerste elftal van TSV Grein op het veld naast de camping de kampioenswedstrijd won (het bleef nog lang onrustig in Grein), en waar we op de televisie de bevrijdingstoespraak van de Duitse president hoorden - in het kader van ons milder denken over Duitsers.
De volgende dag fietsten wij een stuk van de Donau Radweg -een heerlijk fietspad langs de rivier- tot aan het romantische plaatsje Mauthausen.*
Even daarbuiten leidt deze mooie weg naar een voormalige hel op aarde: het concentratiekamp met die naam. Het kamp is nog grotendeels zoals het was: de barakken, de gaskamers, de ovens****. Binnen ook foto's en verhalen over hoe het hier toeging. Bijna 100.000 mensen werden er vermoord of krepeerden onder afschuwelijke omstandigheden in de steengroeve. Het blijft toch fascineren, die kampen: niet alleen door de onvoorstelbare omvang van de gruweldaden, maar ook door het feit dat er steeds voldoende Breivikken gevonden werden die bereid waren om ze te plegen! Je ziet ze lachend op de foto bij een bezoekje van Himmler aan het kamp. En daarna weer: An die Arbeit! En alles zonder veel weerstand van de bevolking, want die wisten natuurlijk nergens van!
Het milder denken wordt na zo'n bezoek toch ineens weer een stuk lastiger!
-
09 Mei 2012 - 15:16
Ineke:
Zelfs in Wenen heeft de tijd dus niet stil gestaan!
Maak ons maar lekker met het weer en de fietstochten langs de Donau!
Met het laatste gedeelte van je verhaal wordt je minder vrolijk.
Geniet nog even van alles.Jullie zijn de laatste week alweer ingegaan.
Liefs Frank en Ineke -
09 Mei 2012 - 16:51
Illo:
Vooral die blauwe lucht is iets om jaloers op te zijn. Ik trek maar lichtblauw aan om vrolijk te blijven, hoewel het jonge groen hier prachtig is. Kan er geen genoeg van krijgen. 2eekhoorntjes vechten om de walnoten en links een merelnest en links een pimpelmees die druk bezig is met nestje bouwen. Per dag zien wij onze tuin groeien. Echt wel voorjaar! Ons viertal is sinds gisteren weer compleet, 27,28,29 en 30.
Liefs -
14 Mei 2012 - 05:19
Leo En Annet:
Als we het goed hebben zijn jullie bijna thuis. Rij nog voorzichtig de laatste dag en we zien jullie hopelijk gauw op VRIJ.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
