uit Estland

Vanuit Tallinn naar het oosten, langs de Oostzeekust. Daarna naar beneden, naar Tartu, langs het Peipsimeer. (Nog nooit van gehoord, en het is toch een van de grootste meren van Europa), en dan naar Värska, in het zuid-oost puntje. En hoe is Estland nou? De meeste Esten wonen in de stad (Tallin en Tartu), en dus is de rest van het land heel dun bevolkt. En dus voornamelijk een prachtig, eeuwig zingend bos. Zo nu en dan een dorpje - zo'n 20 houten huizen - en een oud landgoed, ooit toebehoord aan een van de Duitse, Baltische baronnen, die vroeger in deze streken de dienst uitmaakten. Overigens veelal mooi gerestaureerd dankzij de Europese subsidiepot. Daarmee werd ook een oude wodka-distilleerderij opgeknapt (foto), met binnen een kroonluchter die ons bijzonder aansprak (kijk goed en zie waarom).
Mooi dat alles, maar het is vooral de rust die als een deken over dit land ligt, die je bijblijft.De Esten blijken een soort van heel aardige Finnen , dus dat helpt ook aan het uiterst relaxte leven hier.
En de welvaart? Met het autopark is helemaal niets mis: wij hebben meer barrels rondrijden. In de steden en het noorden ziet het er goed uit. Verder naar het oosten zie je het verleden steeds meer terug, en het wel allengs armer worden. Veel gesloten fabrieken, verlaten boerderijen, hoge werkeloosheid, armoe.Hier wonen veel Russen, en dat is geen geliefd volkje hier. Zie tenslotte wat plaatjes van Värska, een plaatsje met een paar honderd inwoners, onze laatste verblijfplaats in Estland. Het ligt mooi aan een stille rivier, maar ze wonen in armetierige houten huisjes, of nog in zo'n vreselijke bouwval flat uit de dagen van de heilstaat. Maar, er wordt wel - ongetwijfeld met geld uit Brussel - een pracht van een atletiekbaan aangelegd, waar Amersfoort nog jaloers op zou zijn. We hebben wat inwoners gezien, maar die zien we nog geen 20 meter hardlopen!
Wij gaan nu Estland verlaten, en zien wat Letland ons brengt.