letland (bijna) uit

Vanaf Riga naar het westen loopt Letland weer een heel eind de Oostzee in. Dit deel (Koerland) is vlak, en Stalin bedacht dat als de vijand zou landen, deze noordkust een uitgelezen plek zou zijn. Het gebied werd daarom afgesloten, en zonder toestemming kwam je er niet in of uit. Er is hier 40 jaar lang niets gebeurd, en je ziet dus kilometers verlaten zandstrand, met af en toe een vissersdorpje, met huisjes waarvan het achtertuintje eindigt op het strand. De projectontwikkelaars krijgen er straks een hele kluif aan!
Via het stadje Talsi in het binnenland kwamen we in Ventspils, aan de oostkust, en later in Liepaja. Hier was de voormalige onderzeeboothaven van Rusland, met uitgebreide verdedigingswerken in zee. In de buitenwijken zie je uiteraard nog troosteloze ellende van vroeger, maar het centrum wordt voortvarend opgeknapt en swingt: er is zelfs een Rockcafé. Het was vandaag (1 september, officieel mijn eerste dag als ambteloos burger) in Letland overal feest, want de scholen begonnen weer. Alle leerlingen lopen in hun mooiste kleren in de stad, verzorgen optredens, en hebben lol. Ouders gaan vaak aan het eind van de dag met de kinderen uit eten; een goed begin van het jaar .
Morgen gaan we naar Litouwen; tijd dus voor de evaluatie. Letland heeft een prachtige natuur, maar verschrikkelijke wegen. Er wordt veel opgeknapt, maar er is nog heel veel te doen. Probeem is wel dat in het Lets kennelijk de werkwoorden "schoonmaken" en "onderhouden" ontbreken: Letten zijn vies en wat er is vernieuwd ziet er na een paar jaar al niet meer uit.
Het natuurschoon slaat overigens ook op de prachtige Letse meisjes: veel blond, lang en bruinverbrand. Het gebrek aan onderhoud doet zich echter ook hier gelden: na de dertig lijkt het verval heel snel in te treden.