beetje pech onderweg

Na ons verblijf in Porto zijn we het binnenland weer ingetrokken, naar het nationaal park Serra de Estrella, waarin Portugals enige skigebied en haar hoogste berg. Hele diepe dalen vol met kleine dorpjes, en doorgaande wegen bovenop de bergen, wat uiteraard prachtige vergezichten oplevert.
Na een rondje van 5 dagen op zaterdag aangekomen in Coimbra, een heel gezellige stad met de oude, belangrijkste universiteit van het land, gevestigd bovenop een heuvel. Hele steile straatjes leiden naar de universiteitswijk, waar de studenten wonen en traditioneel rondlopen in een zwarte cape.
Vlak voor Coimbra had de verlichting van de camper het begeven; balen, want dat had de dealer in Amersfoort voor ons vertrek al verholpen met een nieuwe (dure) schakelaar. Dus op maandag eerst naar de Fiat-garage, waar men na een uurtje zoeken een slecht contactje vond, dat snel hersteld was. En goedkoop: op de autopapieren hadden ze mijn aankoopdatum aangezien voor het bouwjaar, en dus diende de reparatie beslist onder de garantie te vallen. En mijn Potugees is helaas te slecht om dit te afdoende te weerleggen!
De straf volgt dan natuurlijk niet lang erna: dezelfde middag zat de deur van de camper dicht, en ging niet meer open. Ik kon dit 's avonds provisorisch herstellen, en we vonden dinsdag onderweg een caravanfabriek, waar het euvel na een halve dag wachten snel kon worden hersteld. Omdat het inmiddels al laat was mochten we op het fabrieksterrein overnachten, inclusief stroom uit de fabriek !
Ik moet mijn eerste oordeel over de Potugezen zo langzamerhand drastisch herzien: ze lijken op het eerste gezicht stug en chagrijnig, maar na een beetje contact in gebrekkig Frans (van beide kanten) blijken het heel lieve en behulpzame mensen.
Na al deze pech werd het tijd voor bezinning, en daar is in het stadje Fatima ruim plaats voor. Hier is Maria een aantal malen verschenen aan drie herderskinderen, en het kapelletje dat de plaats waar dit plaatsvond markeerde, heeft in de loop der tijd Lourdeske vormen aangenomen, mede dankzij het feit dat er zo nu en dan een paus op bezoek komt, en de kinderen in 2000 zalig verklaard werden. Jaarlijks komen hier 4 miljoen mensen naar toe, waarvan sommigen het reusachtige plein voor de basiliek op de knieën oversteken. (Zie op de foto ook de lucht, op 7 december!)
We staan nu in het plaatsje Poco Redondo, bij Tomar, op een piepklein campingkje in een olijfboomgaard, in gezelschap van 2 ponies, 2 ezels en 7 schapen. Het leven is goed hier !!