wat een schoonheid

Denemarken: we rijden een opgeruimd, opgepoetst en grasgemaaid land binnen. Wat is het hier schóón! Je rijdt hier van Spic naar Span! Zelfs in de directe omgeving van de vestigingen van McDonalds - bij ons toch vaak een zee van zwerfvuil - ligt er geen papiertje op de grond. En dat kunnen wij weten, want wij komen er dagelijks. Niet voor de Burgers overigens; ons Mac-menu bestaat steeds alleen uit toilet en internet.
Nu het toilet toch ter sprake komt: je vindt hier overal openbare toiletten, en die zijn kenmerkend voor de Deense netheid. Wij zijn er in ons land inmiddels aan gewend dat het begrip uitwerpselen op deze plaatsen vaak zeer letterlijk wordt opgevat ; hier is dat nergens het geval en het is er dus goed toeven. We fotografeerden er één aan het strand, ter illustratie. Zó mooi zijn ze natuurlijk niet allemaal, maar het geeft een idee. (In het medicijnkastje aan de muur vind je dus ook pleisters e.d.)
We rijden langs de westkust naar het noorden. De eerste honderd km hebben we overigens geen zee gezien: het is er te druk. In de duinen zien we overvolle campings, voor het grootste deel gevuld met Duitsers. Maar daarna, voorbij het Henne-strand, wordt het een stuk stiller aan de kust. Niet dat we daar meteen het strand oprennen - je zit er zó ónder het zand, vooral tussen de tenen - maar op een afstandje zijn stille stranden en lege zeeën prachtig en zeer rustgevend.
Hoe noordelijker je komt, hoe leger en stiller het land wordt. Aan de kust een prachtig duinlandschap, in het binnenland wordt het glooiend met eindeloos wuivend graan, met zo nu en dan een dorpje met kleine huisjes en een wit kerkje. En het is er doodstil. Hier zou Bilbo Balings best eens ergens kunnen wonen.
( de kerkhofjes die om de kerkjes heen liggen, zien er hier apart uit: allemaal lage heggetjes en conifeertjes, zie de foto).
Behalve het stadje Ribe, het oudste van Skandinavië, zijn we nog niet veel stédelijk schoon tegengekomen. We zijn aan de westkust gekomen tot Hanstholm: 32 jaar geleden stonden we hier op de kade te wachten op de boot die naar IJsland zou vertrekken, waar wij- naar later bleek - Mark zouden verwekken. Na Hanstholm zijn we overgestoken naar Frederikshavn aan de oostkust. Voor het eerst hebben we ook slecht weer, het regent en het stormt. We kijken nu uit over een loodgrijze zee met hoge golven. Dit is het Kattegat, een berucht watertje! Vanaf hier gaan wij weer zuidwaarts. Tot later.