Van hoog tot laag

Afgelopen week maakten wij een reisje naar Huaraz: een stad ten noorden van Lima, gelegen in de bergen op zo'n 3.100 meter hoogte. De stad ligt prachtig in een vallei tussen de witte toppen van de Cordillera Blanca (met de hoogste berg van Peru), en de donkere bergen van de Cordillera Negra. Om er te komen rij je eerst vier uur -als alles meezit - met de bus door de woestijn langs de kust, en daarna nog eens vier uur door vele haarspeldbochten, langs diepe ravijnen, omhoog naar de stad. Die stad zelf is gezellig, en vrij nieuw, want zij werd in 1970 nog volledig verwoest door een aardbeving. En zij ligt in een geweldige omgeving. Wij maakten er een tocht naar een gletchermeer, en bezochten een grote zondagmarkt in het dorp Carhuaz. Zie de foto's, het leverde mooie beelden op.
Toch is er één beeld van deze reis dat mij al een tijdje bezig houdt: het is de laatste foto, genomen op de terugreis naar Lima. Je rijdt er op de Panamericana, langs de uitgestrekte buitenwijken van de stad Lima, de voorsteden, de vóórvoorsteden en van alles dat daar nog vóór komt. Een gigantische verzameling van wrakkige, onafgebouwde huisjes met daken van golfplaat, in het woestijnzand. Het jongetje van de foto zit daar ergens in de middenberm, met aan beide kanten drie banen verkeer, en verkoopt flesjes drinken. Best een slimme plek overigens voor de verkoop, want het drukke verkeer komt er regelmatig walmend tot stilstand, maar ook behoorlijk ongezond.
Natuurlijk gaat dit gastje veel liever voetballen met vriendjes, of wil zélfs veel liever huiswerk maken, dan dit. Maar de paar sol die hij verdient zijn hard nodig om zijn verplichte schooluniform te betalen, en is daarnaast noodzakelijk om het gezin een dagelijkse maaltijd en een beetje beltegoed te geven (waarschijnlijk verkoopt zijn moeder maiskolven verderop, en is z'n vader werkeloos, bedenk ik maar zo). De mooie campagnes van de overheid - kinderen moeten spelen, niet werken - ten spijt.
Het gaat niet slecht in Peru: de economie groeit jaarlijks, en wij bezien dat in Lima vanaf ons balkon. Er verrijzen steeds meer sjieke woontorens in Miraflores, en in het centrum nóg meer glazen paleizen van banken en verzekeraars, die ook hier kennelijk met aardige marges werken. Maar het lijkt er toch op dat die groeiende welvaart vooral ten goede komt aan de happy few in de betere wijken van Lima. De vraag is voor mij of de regering van dit land in staat zal zijn om de miljoenen mensen in het woestijnzand een beetje mee te laten delen in die welvaart - vóórdat die het zelf komen halen. Maar ja, de regering heeft het al zo druk : met de komende verkiezingen, en het toedekken van de malversaties van familieleden en vrienden.
Het jongetje van de foto gaat het vast niet meemaken.

Hasta la proxima vez!