Manizales en Armenia
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul & Nel
02 Februari 2018 | Colombia, Cali
Vanaf Medellin gaan we verder met de bus - het busje eigenlijk, want hier rijden vooral kleine busjes met 10 tot 20 zitplaatsen rond. We krijgen nu het Colombiaanse landschap vanaf de grond te zien! Geen tunnels of dal-viaducten hier: de tweebaans weg slingert zich in talloze bochten hoog over de groene bergen. Behalve stukjes grasland met koeien zijn de bergen dicht begroeid met hoge palmen, bamboe, bananenbomen en van alles wat bij ons kamerplanten zijn, alleen dan heel veel groter. En tussen dat alles ook huisjes, opgetrokken met bamboepalen en golfplaat. Het is een prachtig landschap; een beetje jungle-achtig.
Na 5 uur slingeren komen we in Manizales, een stad verspreid over meerdere hellingen. Verder valt er eigenlijk niets over te vermelden; we sliepen er, en de hoogtepunten van ons verblijf waren mijn bezoek aan de kapper, en dat van Nel aan de pedicure.
Manizales is de noordelijkste punt van wat de “Zona Cafeteria” wordt genoemd: vanaf hier zie je op de hellingen heel veel koffieplantages. Na alweer een prachtige bergrit komen we in Armenia, ook weer een stad zonder bezienswaardigheden. Of het moet de kathedraal zijn: na een aardbeving in 1999, die het centrum grotendeels verwoestte, werd in grote haast - je kàn niet zonder - een kerk opgetrokken met betonnen bogen en prefab betonplaten - een slordig stukje werk, maar van een afstand ziet het er nog best aardig uit ook.
Geen toeristische trekpleister, deze stad, maar we vermaakten ons er prima: vanuit de kroeg op het centrale plein hebben we de stadsbewoners urenlang kunnen bestuderen; en wat is er leuker dan dat?
Nou, verder reizen dus, verder zuidwaarts naar Cali. Later meer.
Na 5 uur slingeren komen we in Manizales, een stad verspreid over meerdere hellingen. Verder valt er eigenlijk niets over te vermelden; we sliepen er, en de hoogtepunten van ons verblijf waren mijn bezoek aan de kapper, en dat van Nel aan de pedicure.
Manizales is de noordelijkste punt van wat de “Zona Cafeteria” wordt genoemd: vanaf hier zie je op de hellingen heel veel koffieplantages. Na alweer een prachtige bergrit komen we in Armenia, ook weer een stad zonder bezienswaardigheden. Of het moet de kathedraal zijn: na een aardbeving in 1999, die het centrum grotendeels verwoestte, werd in grote haast - je kàn niet zonder - een kerk opgetrokken met betonnen bogen en prefab betonplaten - een slordig stukje werk, maar van een afstand ziet het er nog best aardig uit ook.
Geen toeristische trekpleister, deze stad, maar we vermaakten ons er prima: vanuit de kroeg op het centrale plein hebben we de stadsbewoners urenlang kunnen bestuderen; en wat is er leuker dan dat?
Nou, verder reizen dus, verder zuidwaarts naar Cali. Later meer.
-
02 Februari 2018 - 06:30
Illo:
Hangouderen aan het worden? Lijkt mij heerlijk! Hier volle bak en echtegenoot al 3 dg bed niet uit, hoest etc. -
08 Februari 2018 - 22:15
Leo En Annet:
Klinkt allemaal heel relaxt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
