Herfst in Lima

In Lima heeft de herfst zijn intrede gedaan. Niet dat er ook maar één blaadje van de bomen valt - het blijft overdag een graad of 25. Maar rond een uur of zes steekt er een fris windje op, en dan moet je wat áán! De zon is nu ook wat minder krachtig: je kan er nu lekker in zitten zonder dat de vellen er de volgende dag bijhangen.
Wij brengen deze herfstdagen voornamelijk lui lummelend door op het dakterras. En op ónze herfsttafel geen dorre boel, maar drank en eten. Doen wij hier dan helemaal niets? Jawel, wij hebben ons dagelijks wandelingetje naar de overdekte markt voor de boodschappen. Én voor de koffie: we hebben er een mannetje ontdekt die voortreffelijke espresso maakt. En we gingen al een aantal keren met de bus naar Miraflores, de wijk met warenhuizen en de betere winkels.
De bus nemen vergt hier wel de nodige stratenkennis: er zijn een heleboel kleine busbedrijfjes, die elk een route volgen waarvan de hoofdstraten op de zijkant van de bus zijn geschilderd. Heb je eenmaal de goede bus, kun je dankzij Google-maps bepalen wanneer je uit moet stappen. Op die manier gingen we ook naar Gamarra: een wijk waar ze voornamelijk nagemaakte merkkleding verkopen. En niet te weinig: grote gebouwen met meerdere verdiepingen zijn talloze kleine winkeltjes gevestigd, en op de straten proberen mannen en vrouwen hardnekkig om je mee te nemen naar één van die zaakjes in de doolhoven binnen. Wij doen er ons eigen rondje, en ik scoor er 2 nep Hugo Boss polo’s, en 5 overhemdjes met het label “Enzo Piarello, Italy”. Dit Italiaanse modehuis bestaat ongetwijfeld alléén in één van de ateliers in de krochten van Gamarra. Sjieke labeltjes in de kraag, en toch maar 5 euro per stuk!

Met Mark ( Carla werkte ) maakten we op een zondag een ritje met de auto naar Ancón, zo’n 25 kilometer ten noorden van Lima. Dit was dertig jaar geleden nog dé badplaats voor de rijken van Lima. Langs de boulevard staan witte gebouwen met enorme appartementen, maar ze staan nu veelal leeg of zijn te koop. Voor een kleine 100.000 euro koop je hier al een appartementje van 260 m2, met een terras over de hele breedte en met uitzicht op zee! De reden voor deze koopjes? De nabijgelegen stad Ventillana is in de afgelopen jaren enorm gegroeid, door de toestroom van voornamelijk arme mensen. En al dat ordinaire volk zit nu op het strand van het eens zo sjieke Ancón. Vandaar. Maar gezellig is het er nu wel!
Op de terugweg deden we een rondje door de havenwijk Callao ( lekkere buurtjes, raampjes dicht ) om in La Punta te komen; een voormalig vissersdorp op de punt van een schiereiland, nu opgeslokt door Lima. Het is een geliefd doel voor dagjesmensen, en je eet er heerlijke broodjes vis!
Dichter bij huis kan je hier ‘s avonds op straat Anticucho eten: stukjes gemarineerd runderhart op een spiesje van de grill. In de rest van de wereld worden alle runderharten verwerkt in kattenvoer e.d., en dat is doodzonde: het is gewoon heerlijk. Zie de foto: vóór de kraampjes worden plastic krukjes op straat gezet, en je wordt er keurig bediend.

Inmiddels zit ons verblijf hier er al weer bijna op: over 10 dagen vertrekken we! Het is hier heerlijk, maar we zijn hier toch wel ontzettend lui aan het worden. Dus we kijken al een heel klein beetje uit naar thuis: daar hebben we weer van alles te dóén!

Mijn volgende berichtje komt gewoon uit Hank.