Spelen

Nog even en dan brandt in Sotchi de Olympische vlam. Die is ontstoken in Olympia, waar wij pas nog waren. Olympia was vroeger niet een stad, maar een heiligdom vol tempels, gewijd aan diverse goden. Ter ere van hun baas, Zeus, werden er ook om de vier jaar Helleense spelen gehouden, later onze Olympische Spelen. En nu stonden wij daar aan de stenen startlijn op het rechthoekige atletiekbaantje, waar zo'n 2800 jaar geleden al atleten stonden voor hun hardloopwedstrijden. We liepen er door de restanten van wat de grote hal van de worstelaars was, die er trainden en vochten. We liepen langs het gebouw van het Olympisch Committee van toen (met de Griekse Rogge), en langs de onderkomens van de hoogwaardigheidsbekleders. Eeuwenlang werden die Spelen er gehouden, alles mooi en overzichtelijk bij elkaar. Het roept de vraag op waarom we de Spelen niet voortaan weer hier gaan houden. In de wijde omgeving van Olympia is er plaats genoeg voor wat stadions: er hoeven dus niet hele wijken te wijken. Voor de Griekse economie zou het geweldig zijn. Bovendien hebben de Grieken al sinds mensenheugenis helemaal niets tegen homo's, en zolang hier niet een nieuw generaalsbewind wordt gevestigd is het gezeur over de zwaarte van de delegatie dus ook al over. En onze koning heeft hier een vakantiehuisje! What's the problem?
De openings- en sluitingsceremonies kunnen dan ook wat soberder: er is immers geen voorgaand organiserend land dat overtroffen moet worden. De entree van de atleten moet natuurlijk wél blijven, zodat we bij voorbeeld kunnen zien dat ook Burundi is vertegenwoordigd met 2 atleten en 14 officials.
De Grieken zullen er voorlopig wel alleen van kunnen dromen. Dromen deed ook de Griek Charalambos Fournarakis, die in Amerika als chirurg rijk werd onder de naam Harry Fournier. Terug in zijn geboorteplaats Agrili bouwde hij op het strand aldaar een levensgroot sprookjeskasteel. Niet van zand, maar van steen! Om de mensen te laten dromen, zei hij.
Overigens hield hij van gekke projecten; in het naburige Filiatra bouwde hij ook een replica van de Eiffeltoren van 18 meter hoog. En zo komen wij op elke reis onze Gustav weer tegen! Het schijnt dat er op de wereld nog meer replica's van zijn toren te vinden zijn: in Mexico, China, Rusland, Roemenië, en de VS uiteraard. Misschien een ideetje voor de volgende trips?