Over de grens

Op weg naar Humahuaca, daar waren we gebleven. Hier lijkt het in helemaal niets meer op Argentinië: dit is gewoon al Bolivia! Het dorp Humahuaca heeft een paar straatjes met kinderkoppen, verder onverhard, armoedige kleine huisjes, veel vieze mensen, en wat loslopende paarden. Na de overnachting in een, gezien de omgeving, best redelijk hotelletje naar het grensplaatsje La Quiaca. Daar lopend over de brug over de grensrivier, even een paar stempeltjes halen, geld wisselen (krijg nou wat, staat David Bowie hier op de biljetten? ) en we zijn in Bolivia. En wel in het stadje Villazon: straatjes volgepakt met bolhoed-vrouwtjes die van alles en nog wat proberen te verkopen, verval, vuil en armoede. Geen enkel compleet gebit meer. Veel te jonge meisjes met een kind op de rug. En overal dat doordringende luchtje: een mengeling van empenada’s (die ze de hele dag door eten) en ongewassen kleren.

Geen enkele reden om hier te blijven; we boeken meteen een nachtbus die ons om acht uur naar Potosí gaat brengen. In tegenstelling tot alle informatie die ik uit reisgidsen en internetsites haalde, is er dus een rechtstreekse verbinding. De rest van de dag brachten we door op een bankje in het park, en daarna in een overvol busstation met een overdaad aan het eerder beschreven luchtje. Maar veel te zien: je hebt er geen idee van wat de gemiddelde Boliviaan meesleept op een busreis.

Veel bussen bleken er echter niet te vertrekken vanaf dit station: eigenlijk helemaal géén. Bij navraag (!) blijkt dat boze vrachtwagenchaufeurs de uitgaande wegen hadden geblokkeerd. Dus eerst met een taxi naar de blokkade, deze te voet passeren, en daar op de bus stappen.
Wij zijn er inmiddels aan gewend dat een bus er een uur of wat langer over doet dan aangegeven, zo niet deze. Slechts een half uur vertraging, en zo zaten we na een nachtje dommelen ‘s morgens om half vijf op het ijskoude busstation van Potosí !
Hét moment om te denken: waar zijn we aan begonnen?

Om zeven uur toch maar naar het hotel gegaan: warme kamer al beschikbaar, ontbijt staat klaar, zachte bedden en een douche, en dan valt alles weer reuze mee!

Volgende keer: Potosí in carnavalstijd.