Peru, maar dan anders

Op de foto’s die onze reisverslagen vergezellen zie je vaak arme mensen, krakkemikkige auto’s en bouwvallige huisjes in vieze straten. In het grootste deel van Lima, en bijna overal daarbuiten, ziet het er nu eenmaal zo uit. Maar je vindt buiten Lima ook wel andere plaatjes. Zo waren wij met Mark en Carla een paar daagjes in een vakantiepark in Chosica, iets buiten Lima, tussen de bergen op de weg naar de Andes. Een fraai aangelegd park met eenvoudige huisjes, waarbinnen nog geen twee blinde paarden schade aan konden richten, en waar op de eerste dag slechts donkerbruin water uit de kranen vloeide, maar toch voor menig Peruaan het einde. En het wás er heerlijk, met de vaste bbq op ons eigen terrasje, en ach, binnen ben je hier uiteindelijk alleen maar om te slapen.
Maar het kán veel luxer! Later die week waren we in Asia, een plaats op zo’n 100 km ten zuiden van Lima, aan de kust. Zo’n tien jaar geleden was hier nog niets, slechts dorre woestijn! Nu is hier een “stad” verrezen met uitsluitend hoog omheinde en streng bewaakte vakantieparken, waar de rijke inwoners van Lima hun vakantiehuizen bezitten, het één nog fraaier dan het andere. Wij waren uitgenodigd voor een lang weekend in zo’n park, in een soort “Dallas”-huis, eigendom van de schoonfamilie van de zus van Carla. Een rode optrek met 5 grote slaapkamers met eigen toilet en douche en een flink zwembad met terras. En zo is de kust over kilometers volgebouwd met mini-paleizen (op Griekse zuilen wordt niet bespaard) en smetteloos witte bungalows met heel veel glas. Het strand is hier voor de gewone man zo goed als onbereikbaar- en áls die er al weet te komen heeft hij er natuurlijk niet het genummerde parasolletje dat bij elk huis hoort.
Hier brengen de welgestelden (het blijven toch mensen: ze stonden zondag tijdens een Reebok-fitnessevenement wel massaal in de rij voor een gratis t-shirt) hun zomerweekends door, wél samen met de nanny voor de kinders, of gewoon de hulp in de huishouding van thuis. Dáár moeten wij nou niet aan denken: heb je als door een wonder iemand weten te vinden waarmee je het een leven lang redelijk onder één dak weet uit te houden, dan regel je ook nog dat er dag en nacht een vreemd mens door je huis banjert. En waar je dan ook nog eens níet aan mag komen!
Ons lange weekend in de villa - samen met Mark en Carla, Carla’s zus en zwager, en nog méér mensen die er met drank en eten binnenvielen en al dan niet bleven slapen, is ons uitstekend bevallen. Peru, maar dan anders.