We zijn er nog!

Wij zijn er nog! In tegenstelling tot alle voorspellingen, berekeningen en kalenders van Indianen is de wereld in 2012 niet vergaan! Wel dachten wij even dat het begin januari toch alsnog ging gebeuren: we maakten namelijk onze eerste aardbeving mee. We werden er 's morgens om een uurtje of vier van wakker; het lijkt of er een groot aantal zware trucks tegelijk door de straat dendert. De ramen en deuren rammelen, de glazen rinkelen in de kast. Het duurt even, en dan zijn ze de straat weer uit. Het was wel een kleintje, die beving, een ruime onvoldoende op de schaal van Richter, waar Peruanen niet warm of koud van worden. Maar voor ons weer een nieuwe ervaring.
Over zware vrachtwagens gesproken: we zagen er afgelopen zaterdag hier een flink aantal uit Nederland! De Dakar rally startte deze dag namelijk in Lima, en dus stonden wij met de Nederlandse vlag langs het parcours om onze jongens op de motoren en in de auto's en vrachtwagens succes toe te roepen op hun barre tocht door de woestijnen van Peru, Chili en Argentinië. In dank beantwoord met loeiende claxons en oorverdovend tussengas!
Al even feestelijk was onze oudejaarsavond -mét oliebollen- hier. Natuurlijk omdat wij deze voor het eerst in jaren weer met onze beide zoons konden vieren. Maar ook omdat Mark een aantal gezellige Peruaanse en Engelse vrienden had uitgenodigd, die tot in de vroege uurtjes uitbundig bleven dansen. De versiering voor deze avond moet in Peru geel zijn: de kleur van geluk. Het is hier ook de gewoonte dat stellen elkaar met oudjaar geel ondergoed kado doen ( echt geel, dus niet langdurig gedragen! ). Het vuurwerk om twaalf uur was mooi, maar lang niet zo groot en uitbundig als dat met Kerstmis, want ook dan gaat het hier los!
Op nieuwjaarsdag dachten we dan eens lekker uit te brakken op het strand hier. Laten duizenden en nog eens duizenden Limanezen nou hetzelfde hebben gedacht! Er was werkelkelijk geen stukje strand meer te zien. En dus hebben we de eerste dag van 2013 met de nodige herstelbiertjes op een zonnig terras doorgebracht. Helemaal geen straf !
De dagen daarop hebben we wel genoeg strand gezien; we zijn met Ronald en Taco een paar dagen naar Punta Hermosa geweest, een kleine badplaats zo'n 40 km onder Lima. Een mooi strand, hoge golven en prachtig weer. Ook het hotelletje hier was een belevenis: pas vier dagen open, mét de bijbehorende kinderziektetjes, én met een hotelier zoals mr Fawlty van Fawlty Towers: in paniek rennend van boven naar beneden, en buigend luidkeels excuses aanbiedend voor alles wat zijn personeel had nagelaten. Alleen Manuel ontbrak nog !
Deze week zijn wij nog in Lima; volgende week maken we met z'n tweetjes nog een tochtje naar de Andes. Dan nog even terug in Lima, en daarna is onze terugreis gepland op 27 januari; de 28e kunnen wij dus de truien weer aan! Maar vóór die tijd komt er nog wel een verslagje.

Hasta proxima!