Een stok achter de deur

Ik heb alle goede raad naar aanleiding van mijn vorige verslag ter harte genomen, en een stok aangeschaft: een licht doch stevig exemplaar van olijfbomenhout ! Voortaan ga ik zonder niet meer uit wandelen, en zien de honden geen brood meer in mij.

Wij waren een paar dagen in Ouranopoli op het schiereiland Athos. Voor ons de laatst bereikbare plaats, want hierna begint de monnikenrepubliek: een autonoom stukje Griekenland, bestuurd door monniken. Er wonen er zo’n 1700, in 20 grote kloosters en in meerdere kleine eenheden. En een aantal in grotten in de heilige berg Athos. De monnikenrepubliek is ontoegankelijk voor de meeste stervelingen: gewone mannen kunnen er na toestemming maximaal 4 dagen verblijven, maar vrouwen mogen er helemaal niet komen - dat leidt maar af. Zelfs vrouwelijke dieren zijn er niet welkom.
Maar het hemd is uiteraard ook nader dan de pij, dus poezen mogen wel - om de kloosters ondiervrij te houden - en ook kippen zijn toegestaan, want de dooier van hun eieren wordt verwerkt in de verf voor de iconen. En dan zijn er natuurlijk ook veel vrouwelijke vogels: illegalen hou je altijd!

De monniken houden zich uiteraard bezig met bidden, maar doen ook aan export: iconen en allerlei andere huisvlijt. De winkeltjes in Ouranopoli liggen er vol mee. Rondlopend tussen al dat spul daar bedacht ik ook een heel nieuw verdienmodel voor de monniken: een spermabank! Er is immers een onuitputtelijke bron voorhanden: zuiver zeeluchtzaad, anoniem en biologisch verantwoord, afkomstig van scharrelmonniken!

Ik geef het idee gratis weg; wij gaan verder, even weg van de kusten, en trekken een paar dagen door het binnenland verder, richting Delphi.