Meer monnik

De afgelopen week waren wij in het mooie, bergachtige binnenland van Griekenland. Wij kwamen langs Stagira, een dorpje van niks, maar het vermelden waard omdat hier Aristoteles werd geboren, in het jaar 384 voor Christus. Hij vertrok daar overigens al in zijn tienertijd, om aan de academie van Plato te gaan studeren. Later verbleef hij een aantal jaren aan het hof van de Macedonische koning Philip II, waar hij het zoontje van de vorst, Alexander, privé-les gaf. Dat zoontje werd later nog bekend als Alexander de Grote.
Die koning Philip kreeg na zijn dood (hij werd vermoord) een fraaie graftombe in de toenmalige hoofdstad van Macedonië, het huidige Vergina. Die tombe werd pas in 1977 ontdekt: in een grote grafheuvel, met nog 3 andere tombes. Men heeft die heuvel als het ware uitgehold, en die holle heuvel is nu een museum: je ziet er de tombes, én alle kostbaarheden die de doden mee kregen. Een spectaculair museum!

Na Vergina sliepen we een paar dagen in de buurt van de Meteora- kloosters. Deze kloosters zijn gebouwd op hoge rotspilaren, zo gevormd door erosie. Ver weg van de zondige wereld, en dicht bij de hemel. Een fascinerend gezicht, zo vanaf beneden.

Tegenwoordig zijn de kloosters ( aan de achterkant )via een fraaie weg bereikbaar, en dat hebben we zelfs op de fiets gedaan: fluitend met standje 5 op de e-bikes. Dat was wel anders toen ze werden gebouwd, in de 18e eeuw. Alles moest toen met stijgers en touwladders naar boven worden gesleept. Van één van de kloosters gaat het verhaal dat de kloosterkerk gebouwd werd in 20 dagen, maar dat het 22 jaar geduurd had om alle bouwmaterialen boven te krijgen. Tja……..
Genoeg over monniken; maar tot besluit nog een citaat van de Duitse schrijver Hans-Hermann Kersten, om over na te denken: “Monniken zijn mensen die zich tot ééncelligen hebben terugontwikkeld”.

Wij zijn inmiddels terug aan de kust: we hebben een paradijselijk plekje op een camping in Kato Gatzea, zo’n 20 km onder Volos. Én we hebben mooi weer!