Latacunga, Quevedo, Guayaquil

We verlaten Quito, en rijden verder zuidwaarts. De eerste overnachting is in Latacunga, een klein, niet ongezellig stadje op 2800 meter. Wij blijven dus op de hoogte! Dan volgt een lange busrit van oost naar west dwars door de Andes. Het gaat nog hoger en hoger, en we rijden tussen de talloze akkertjes door op de steile hellingen, bewerkt door de typische hoogland-bevolking: hoedjes, paardestaarten, omslagdekens en rode wangen. De bus stopt heel vaak om ze in- en uit te laden, met kapmessen en draagzakken op weg van hun schamele huisjes naar hun akkertjes. Ze stinken ook behoorlijk, trouwens.

Na 3 uur gaan we weer zakken: de akkertjes maken plaats voor banananplantages. Het groene goud, wordt het hier genoemd. Bij de lokale bevolking is weinig van dat goud terecht gekomen, gelet op de dorpen en stadjes hier waar de armoede vanaf druipt. De mensen hebben hier hooguit een hart van goud.
We komen aan in Quevedo, weer op normale hoogte. We krijgen weer lucht en trek!
Quevedo verdient deze reis de prijs voor de meest vieze, ongezellige en lelijke
stad. Je zal hier toch je leven lang moeten wonen!

Nee, dan Guayaquil, 100 km rijstvelden verderop. De grootste stad van Ecuador (groter dan de hoofdstad Quito), een moderne havenstad met een prachtige en gezellig drukke boulevard langs het water - en een prima hotel daar vlakbij! Wat een verschil met het arme achterland! De stad heeft ook nog een heel bijzonder parkje: hier woont een kolonie leguanen! De engerds lopen er vrij rond, en ze blijven in dat parkje, hoewel ze er zo uit kunnen. Apart, hoor!

We hebben inmiddels besloten om vanuit Guayaquil rechtstreeks met de bus naar Lima te reizen. Het alternatief, met de bus naar Peru en dan vliegen, bleek behoorlijk duur en kostte 2 saaie reisdagen. We gaan dus met de bus. Wie heeft er wel eens 28 uur in een bus doorgebracht? Nou, wij niet. En we zullen laten weten hoe dat was.