Over brede campers en smalle boten

Afgelopen zaterdag reden we dan Wales binnen. Dat rijden hier blijkt overigens best vermoeiend; niet door het links rijden - na de tweede dag weet je al niet beter - maar door de smalle rijbanen hier. Met de brede camper moet je rakelings links langs de goot rijden, wil je de rechterbuitenspiegel niet aan een tegemoetkomende vrachtwagen verliezen. En erg best zijn de wegen ook al niet! Een voordeel van de camper is wel weer dat je hoog zit, en daardoor over al die heggen heen kunnen kijken.

Onze eerste stop in Wales: een grote tuin achter een huis, door de eigenaren als campinkje ingericht. Het was prachtig weer, en we zijn er het hele weekend blijven staan. Een fietstochtje door de countryside gemaakt, en op zondag gekeken naar het echtpaar dat de tuin bezit, bezig met hun eenden. De tuinvijver was drooggevallen (ook hier was het extreem droog), en zij hadden nu een roeiboot gevuld met water, zodat de beestjes konden zwemmen. Maar de eenden dachten natuurlijk, ja hoor, dat is een boot, en bleven op het droge. Maar na een zondagmiddag vol geduld is het toch gelukt: ze zwommen! En ooit moet het echtpaar ze de vijver weer in zien te krijgen: ja hoor, Noach, dat is een vijver, hoor je de eenden al denken.
De volgende stop: in het dorpje Criggion, naast een pub met de naam “The Admiral Rodney”. Voor deze admiraal blijkt in dit dorp een grote gedenknaald te zijn neergezet, door dankbare plaatselijke houthandelaren die het hout leverden waarmee zijn vloot werd gebouwd. Wij Nederlanders zijn die Rodney minder dankbaar: hij heeft later, in 1781, namelijk “ons” Sint Eustatius leeggeplunderd. Nog geen spèldje krijgt ie van ons!

Ook in de plaats Llangollen, verder naar het noorden, stonden we naast een pub. Met uitzicht over het dal van de rivier Dee. Liggen hier onze roots? Is de uitbater van het plaatselijke kebab-huis wellicht verre familie? Wie weet. Llangollen heeft overigens meer te bieden dan een mooie, onstuimige rivier, We bezochten er een bijzonder huis, ooit bewoond door een stel excentrieke potten, die houtsnijwerk verzamelden dat in die tijd als gevolg van de modetrend uit interieurs werd gesloopt. Een plaatselijke timmerman verwerkte dat vervolgens in en aan hun huis. Een apart stel.
Ook apart hier zijn de zgn “narrowboats”: hele smalle boten, die door hele smalle kanaaltjes varen, op eigen kracht, of getrokken door een paard. Vroeger voor het goederenvervoer, nu altijd goed als toeristische trekpleister: met de hele bus een eindje varen, of je huurt er één voor een dag of langer. En daarmee over een echt, heel hoog aquaduct varen!

Het was prachtig weer in Llangollen, en ons verblijf hier kon niet mooier eindigen dan met een “ Pint of Lager” aan de “River Dee”. En zo geschiedde!