Zwervers

Het is 31 januari, en we zijn in Los Alcazares, net voorbij de punt van Spanje waar Cartagena op ligt. Dit is al weer de 48e overnachtingsplaats op deze reis, maar een camperplaats als deze zagen we nog niet eerder. Er zijn 104 genummerde plaatsen met een elektriciteitsaansluiting, en die zijn op een paar na allemaal bezet! Daarnaast ligt nog een groot terrein zonder vaste plaatsen en aansluitingen, en daarop staan wij nu, met nog eens 60 campers. Wij zijn daarvan een kleintje: veel oudjes komen hier binnen in campers ter grootte van een stadsbus, met daarachter vaak nog een aanhanger voor het kleine autootje. Opvallend veel Engelsen in deze streek, veel Fransen en selbstverständlich de nodige Duitse schreeuwlelijken. Daar moet je voor uitkijken, want die zien er niet tegenop om hun bak op een metertje afstand van jouw campertje neer te zetten.

Behalve campers zijn er hier nog veel meer honden: een hond lijkt wel tot de standaard camperuitrusting te behoren. En niet éénje: wij hondloze reizigers worden ruimschoots gecompenseerd door mensen met twee of soms zelfs méér van die trouwe beestjes. En niet alléén maar van die kleintjes die het toch zo leuk doen vóór op het dashbord; ook flinke knapen. Het kleinste campertje hier, ter grootte van een Ford Transit, heeft er maar liefst zes (!) aan boord.
Er zijn nóg twee zaken die hier opvallen. In de eerste plaats lijkt het reizen in zo’n dure camper toch vooral ten koste te gaan van de uitgaven voor de garderobe. En ten tweede lijkt de volgende wetmatigheid op te gaan: hoe groter de camper, hoe onaantrekkelijker de vrouw des campers.

Verder niets ten nadele van de camperaars, hoor. Hoewel het er wel heel erg veel worden, blijven we onderweg vriendelijk naar elkaar zwaaien.