Een Italiaans dagje

We zijn op Sicilië! En we kwamen er na een echt "Italiaans dagje". Dat begon met wat een kort ritje moest worden, naar een camping in Palmi. Die camping bleek halverwege een smal, doodlopend weggetje te liggen, en bleek ook: dicht. De eigenaar zou best eens in de loop van de middag terug kunnen komen, aldus de buurman. Toch maar verder dus, te meer daar de blauwe Croma achter ons al begon te toeteren. Aan het eind van het weggetje deden we een kwartiertje aan straatje-keren, en reden terug naar de oprit van de snelweg naar het zuiden.En die bleek: dicht. Gelukkig wel een bord met de richting naar de volgende oprit. Deze omleiding blijkt een eindeloze bergweg vol haarspeldbochten, en na twee uur bereiken we die volgende zuidelijke oprit van de snelweg, en die bleek: dicht. De oplossing: via dezelfde snelweg weer helemaal terug naar Palmi, daar omkeren en dan opnieuw naar het zuiden, en dan toch maar meteen naar de veerboot richting Messina op Sicilië.
In Messina reden we drie keer de stad rond, op zoek naar de camperplaats, en die bleek: dicht. Met een camper rijden in Messina is overigens een belevenis op zich: uiterst smalle straatjes, kriskras geparkeerde auto's en haastige heethoofden. Het stratenplan van de stad is zo ingewikkeld, dat TomTom de grootste moeite heeft de richting tijdig aan te geven. "Probeer om te draaien", horen wij Bram veelvuldig roepen. Ja, hoor. (Op een gegeven moment staan wij stil in een éénrichtings-straatje voor een bord dat de maximale breedte verderop aangeeft: 2 meter. Daar gaan we ruim overheen, en terug kan ook niet. Een rijtje vrolijke toeteraars achter ons, maar iemand maakt ons dan duidelijk dat we zo'n bord niet al te letterlijk moeten nemen: het wordt smal, maar het zal wel lukken).
Als hartverzakkingen blijvende gevolgen hebben, moet ons hart inmiddels ergens tussen de nieren hangen.
We blijven toch zoeken naar een camping, want zo maar ergens parkeren lijkt hier niet echt veilig. Uiteindelijk vinden we er één vlak voor donker, op 30 km van Messina, en die was: open! Een gribus weliswaar, maar wat smaakt de borrel er lekker, na zo'n Italiaans dagje!