Weg van Sicilië

Toen wij op Sicilië aankwamen, zijn we alletwee boeken gaan lezen van Andrea Camilleri. ( We hebben ieder een e-reader, dus we lezen gezellig gelijk op ). Die gaan over commissaris Montalbano, die moordzaken oplost op Sicilië. Het is leuk om dat hier te lezen: je herkent het tempo van het leven hier (niet zo hoog), en je ziet en ruikt als het ware ook nog wat je leest! Je ziet de commissaris hier over het strand wandelen, van zijn visje in zijn trattoria genieten, en hem dutten onder een stokoude olijfboom na de maaltijd.
Wij begonnen toen wij op Sicilië aankwamen in het boek met de titel "Het uitstapje naar Tindari", en dààr, Tindari, zijn wij nu op dit moment. Anders dan in het boek duurde ons uitstapje langer -het hele eiland rond - en hopelijk loopt het voor ons ook anders af, want het gepensioneerde echtpaar (!) uit het boek overleeft het uitstapje niet.
Hoe was het uitstapje? Viel Sicilië een beetje mee? Want je gaat hier - geholpen door verhalen op verjaardagfeestjes - toch met ietwat gemengde gevoelens naar toe: een roversnest zou het zijn, vol met tasjesdieven, zakkenrollers, werkeloze hangjongeren en wilde hordes aangespoelde Afrikanen.
Welnu, niets van gezien of gemerkt. Echte armoede zie je hier niet (meer); de doorsnee Siciliaan ziet er weliswaar een beetje armoedig uit, maar zeker niet op zondag: dan is het "aangekleed gaat uit" en zitten alle restaurantjes bomvol. En het prijspeil is dat van Nederland.
Qua landschap zijn er op dit eiland nogal wat verschillen. De noord- en oostkust zijn vaak prachtig: steile rotskust met fenomenale uitzichten. Het binnenland is bergachtig, met bergen waarop - zoals onze commissaris het zegt - "witte huizenblokjes balanceren, die haast naar beneden lijken te glijden als de wind eens wat harder zou blazen". Het is er mooi, maar in deze tijd behoorlijk koud, en daar kwamen we niet voor!
De zuidkust is vlak, met heel veel wijn- en tuinbouw, en een stuk eenzamer. We zien hier ook een soort illegale dorpen verrijzen aan het strand: je verwerft (?) er een stukje grond, bouwt er met tweede-keus bouwmateriaal een huis op (zie voorbeeld), en je wacht vervolgens geduldig jarenlang totdat je via via via een ambtenaar vindt die het zaakje voor je wil legaliseren.
En in de steden, met al die nauwe straatjes vol wasgoed en dubbel geparkeerde autos, heerst chaos, en dat went! Daar vonden we ook een aantal prachtige theatertjes, Carré-tjes, met rood pluche en loges. In Palermo woonden we er zelfs een ochtendconcert in bij.
Een apart eiland. Dat we nu weer gaan verlaten, terug naar het vaste land van Italië (en dat is voor veel Sicilianen het buitenland), op weg naar de boot in Brindisi.