Wat 'n water

Het was heerlijk, hoor, drie dagen doorbrengen aan de rand van een zwembad. In de schaduw natuurlijk, want het was bloedheet, en mét ijskoud bier. Zo nu en dan even te water, dat aanvoelde als lauwe thee, en zelfs toch een klein kippenvelmomentje als je daar uit kwam.
De kok in het restaurant was een jongen die koken leuk vond en in ons mensen vond, die eten leuk vinden. Na de eerste avond aten we dan ook niet meer van de kaart, maar wat hij ons voorschotelde. Met een fles van die heerlijke Malbec. Top!
Na deze verwennerij met de bus naar Puerto Iguazú. Dit is een drielandenpunt: Paraguay, Brazilië en Argentinië grenzen hier aan elkaar. En op de grens van de laatste twee stort het water van de rivier Iguazú naar beneden.
Natuurlijk was het minder handig om hier juist in het weekend te zijn, in verband met de grote drukte. Maar het kwam nu eenmaal zo uit. In het park aan de Argentijnse kant voert een treintje ons op zaterdag naar verschillende loopbruggen die boven de watervallen zijn aangelegd. Boven verzamelt het water van de rivier zich in een enorme plas; alsof het water helemaal niet wil vallen. Maar er is geen houden aan: op 250 plaatsen stort het naar beneden. Een geweld van maar liefst 250 grotere en kleinere watervallen op een rij! Een gigantische hoeveelheid water, en dat gáát maar door, dag en nacht.
Op zondag bekeken we dit alles nog eens, maar dan aan de Braziliaanse kant. Was je in Argentinië vooral bovenop en heel dichtbij de watervallen, aan deze kant zie je ze van een afstandje. Eigenlijk nog mooier. Zie de foto’s van dit prachtige natuurgeweld hierbij. Waar wij overigens zelf niet opstaan, wat toch wel bijzonder blijkt te zijn.
Een bezoek aan een toeristische trekpleister als deze biedt natuurlijk een uitstekende mogelijkheid om de medemens weer eens gade te slaan. En die lijkt hier niet te komen voor de watervallen, maar om foto’s van elkaar en vooràl zichzelf te nemen, met dat schuimende water als achtergrondje. Nou is één zo’n plaatje best aardig, maar wat doe je met 50 keer jezelf voor de waterval? “Mooie reis gehad, wil je de foto’s zien?”
Dat maken van selfies is trouwens een mondiale afwijking aan het worden.
Vooral jongere dames hebben daar last van. Om de haverklap wordt het doorgaans dodelijk verveelde gezicht in een zorgvuldig ingestudeerde grimas getrokken voor een selfie.
Wij gaan weer verder: via tussenstops in Posadas en Resistencia naar Salta, helemaal aan de andere kant van Argentinië, in de bergen.
Tot dan!!!