Mannheim

Mannheim. Weer zo’n stad die je alleen hebt gezien vanaf de Autobahn, op weg naar verder. Dat gaan we nu maar eens veranderen. “Niet naartoe gaan”, zegt de mevrouw aan wie wij de weg naar het centrum vragen. “Één grote bouwplaats, niets bijzonders te zien. Veel rotzooi, het is al jaren mijn stad niet meer”.
Dát is nog eens een binnenkomer! Nu moeten we naar een Vodafone winkel vanwege niet funktionerend internet, dus we gaan toch. En ze heeft gelijk. Er wordt een metro aangelegd, en het centrum is niet meer dan een brede, zeer ongezellige winkelpromenade, met veel rommelige winkels en nog meer rondhangende mannen. Duits is hier bepaald niet de meest gesproken taal. Multikulti. Wir schaffen das, zei Angela, nou, Mannheim hat’s geschaft!
Dan ziet onze volgende halteplaats er heel wat anders uit: Bad Rappenau. Een Kur-centrum, en onze camperplaats ligt ín het Kur-park, vol met klinieken, heilbaden, zit- en ligstoelen, en nog veel meer heel gezonde zaken. Hier heeft men hooguit een verbandje op het hoofd. Ja, hier blijven we nog maar een dagje: morgenochtend gaan we naar een sauna.
O ja, nog even over Vodafone. De hulp hier bestond uit: moetjenederlandmaarbellen. Inmiddels dus al een paar uur met de servicedesk aan de telefoon gezeten, en helaas nog zonder resultaat. Ik heb blijkbaar weer eens een heel bijzonder probleem. Afwachten maar weer.