Sofia

In Sofia belanden wij, in een buitenwijk vol rare bedrijfjes, in de achtertuin van Ivan. Ooit deed Ivan daar kennelijk iets met auto’s , want wij parkeren er naast een roestige smeerbrug. Tegenwoordig heeft hij er plaats voor een paar campers: naast een oeroude container heeft Ivan alle voorzieningen in elkaar geknutseld die een camperaar nodig kan hebben: een paar stopcontacten, een wastafeltje, een wc, en een putje voor het legen van de camperplee. ‘s Nachts gaat het toegangshek op slot, dus je slaapt er veilig. Een bijzondere plek dus; en wie heeft er nou ooit in een toilet gezeten waarin ook een boom staat?
Tegenover Ivan’s eldorado stopt de metro, en na zeven haltes staan we op het merkwaardig stille centrale plein van Sofia. Het blijkt een nationale feestdag! Om te onthouden: 22 september, Bulgaarse onafhankelijkheid! Op het bordes voor het parlement leggen hoogwaardigheidsbekleders, mannen in slecht zittende grijze glimmende pakken en daaronder heel verkeerde schoenen, en één vrouw in een helwit broekpak, meerdere kransen. Een koor zingt strijdliederen, een orkestje speelt het volkslied, en schoolkinderen in klederdracht doen volksdansjes. Oude tijden lijken te herleven! Het dankbare volk laat het overigens lelijk afweten; maar er waait dan ook een koude, gure wind over het plein.

Verder heeft Sofia veel grote gebouwen in Sovjet-stijl, en een heel brede winkelstraat met restaurants in paviljoentjes. Én één gebouw dat echt de moeite van het bezoeken waard is: de Alexander Nevski-kathedraal, een prachtige orthodoxe kerk met gouden koepels.
En verder is er wel iets wat ons na ons verblijf in Servië opvalt: het is hier schoon!

We gaan verder, en staan vlak voor de Griekse grens alwéér in een achtertuin: van een Engels stel ditmaal, die na hun eigen Brexit in hun tuin een kleine camping zijn begonnen. Hier ontmoeten we een Nederland stel, zestigers, die hier vanuit Polen naar toe zijn gefietst (!). Zij gaan de volgende dag verder, dwars door Macedonië en Albanië, naar de boot richting Italië. Daar moet je toch niet aan denken! Wíj gaan lekker in ons rijdend paleis naar Griekenland.